Ik vind het leuk om na te denken over de dag van morgen. Veel van de voorspelde trends komen uit, maar net zoveel ook niet. Enerzijds wordt gesteld: kun je vijf of tien jaar vooruitkijken? Eigenlijk niet. Anderzijds zijn er mensen die honderd jaar vooruit trachten te kijken, maar meer vanuit maakbaarheid. Hoe willen we dat de wereld eruit ziet over honderd jaar?
In dit artikel ga ik niet proberen vooruit te kijken. Wel wil ik jullie meenemen in iets wat ik onlangs tegenkwam en wat mij (opnieuw) deed beseffen, hoeveel de wereld kan veranderen in een halve eeuw, maar juist ook de alledaagse dingen.
Ik kwam namelijk de volgende kop tegen: “Apple TV+ komt met epische trailer voor Foundation”
Ik ben het boek gaan luisteren en kwam erachter dat Isaac Asimov het eerste deel geschreven heeft in de jaren 40 van de vorige eeuw. Maar het verhaal speelt zich 10.000 jaar in de toekomst af. Ik vind het prachtig om te lezen hoe ruim voor de eerste mens in de ruimte geweest is, iemand een boek schrijft over andere planeten en het sterrenstelsel. Met raketten en vliegende auto’s. Alles erop en eraan, zoals je in science fiction mag verwachten.
Maar nu komt het mooie: alledaagse dingen veranderen niet in het boek. Dingen waar we een dikke halve eeuw later raar van op kijken. Op het moment dat ze met een lift naar boven gaan om boven de wolken de planeet te kunnen bekijken wordt de lift ‘bestuurd’ door een liftbediende.
Om te kunnen bellen moet iemand de lijn voor hen doorverbinden om verblinding te kunnen krijgen. Maar Isaac zag ook niet aankomen dat de mens zou kunnen stoppen met roken, over 10.000 jaar roken we nog steeds dikke sigaren. En ook de krant is nog van papier. Ik vond het fascinerend om het te lezen.
Maar dit geeft me ook hoop, kennelijk kunnen de hedendaagse gewoonten toch behoorlijk veranderen. Hoe kijken we over een halve eeuw aan tegen de brandstofmotor, of tegen vlees eten. Eten we überhaupt nog of nemen we een drankje of pilletje. Hoe ziet het wonen eruit of ons werk. Lachen we om de mobiele telefoon en de oordopjes die nu normaal zijn in het straatbeeld? En duurt het nog 10.000 jaar voor we andere planeten bewonen, of is dat over vijftig jaar al de normaalste zaak van de wereld. Ik bedoel natuurlijk de normaalste zaak van het universum.
En hoe zouden we willen dat het eruit ziet? Gaan we afwachten of gaan we bouwen aan onze toekomst?
En zet die vragen eens af aan de doelen die we met elkaar stellen. We gaan ze niet halen, dus gaan we ze nog bijstellen? Gaan we onze focus verleggen op iets wat we nu onmogelijk achten, maar misschien over niet al te lange tijd tóch heel normaal lijkt te zijn …
