Bij Breman is de helft van de winst voor de medewerkers. De andere helft is van de aandeelhouders, maar gaat in de pot om opnieuw geïnvesteerd te worden.
Het is niet makkelijk om te bedenken hoe je de winst op een eerlijke manier verdeelt onder je medewerkers. Er zijn tal van voorbeelden en methoden van winstdelingsregelingen in de wereld. Ook bij Breman speelde deze vraag in 1972, toen er voor het eerst winst te verdelen was.
Daar is toen volgende ingewikkelde, goed doordachte, van vele kanten bekeken methode voor ontwikkeld:
Hier hebben jullie 100.000,- gulden. Dat mogen jullie onderling verdelen. Als jullie er niet uitkomen dan geef je het maar terug. En je raadt het al, het is nooit teruggekomen!
Als jullie er niet uitkomen dan geef je het maar terug
Het is natuurlijk een beetje kort door de bocht, maar het is wel de basis van ons winstdelingssysteem. De helft van de winst per vestiging is voor de medewerkers en die bepalen onderling hoe het verdeeld wordt. In de praktijk doet de directeur een voorstel wat goedgekeurd wordt door de ondernemingsraad. Wel dienen de medewerkers te beseffen dat ze hier zelf over gaan. Gebeurt de verdeling niet op een eerlijke manier dan hebben ze daar zeggenschap over.
